Manastır Türküsünün Hikayesi

Bu yazımızda manastır türküsünün hikayesi kısaca olarak bilgi aktaracağız.

Manastır Türküsü, Mustafa Kemal’in en sevdiği türkülerden biridir. Bilindiği üzere Mustafa Kemal Selanikli’dir. Ayrıca, Makedonya – Manastır’da askeri okulda okumuştur. Bu nedenle türkünün hatırası Mustafa Kemal için derindir.

Milli Mücadele yıllarında Ankara Tren Garı’nın direksiyon binasını karargah olarak kullanan Mustafa Kemal’in yanına üvey amcasının kızı Fikriye gelir. Fikriye, Mustafa Kemal’e aşıktır. Yorgun düşen ve hastalanan Mustafa Kemal’e günlerce bakar.

Zaman zaman türküler söyler. Manastır Türküsü’nü de bir gün havuz başında söylemiştir. Mustafa Kemal de çok duygulanmıştır. Fikriye, Mustafa Kemal’in yanında yaşamış ve ölmüştür. Mustafa Kemal de derinden etkilenmiştir.

Manastır Türküsü’nün sözleri şu şekildedir:

Manastır’ın Ortasında Var Bir Havuz (Aman Havuz Canım Havuz)

Dimetoka Kızları Hepsi De Yavuz (Biz Çalar Oynarız)

 

Manastır’ın Ortasında Var Bir Çeşme (Aman Çeşme Canım Çeşme)

Dimetoka Kızları Hepsi de Seçme (Biz Çalar Oynarız)

 

Manastırın Ortasında Var Bir Pınar (Aman Pınar Canım Pınar)

Dimetoka Kızları Hepsi De Çınar (Biz Çalar Oynarız)

Manastır Türküsü böylece meşhur olmuştur. Fikriye ile Mustafa Kemal arasında yaşanan bir aşk olduğu ve evlendikleri de iddia edilmektedir. Zira Mustafa Kemal’in derinden etkilenmesinin sebebi de bu olabilir.

Fikriye Hanım ile Mustafa Kemal arasında Makbule Hanım’ın da aracılık ettiği söylenmektedir. Milli Mücadele’nin çetin dönemlerinde Mustafa Kemal’e destek olan Fikriye Hanım, Mustafa Kemal tarafından hiç unutulmayacak işler yapmıştır.

Manastır Türküsünün Hikayesi Hakkında Yorumlarınızı Aşağıdan Hemen Yazabilirsiniz.