Şemsettin Günaltay Kimdir

Şemsettin Günaltay Kimdir, Şemsettin Günaltay Kitapları, Şemsettin Günaltay Hayatı Hakkında Bilgi

Şemsettin Günaltay (d. 1883, Eğin [bu­gün Kemaliye], Erzincan – ö. 19 Ekim 1961, istanbul), siyaset adamı ve tarihçi. 16 Ocak 1949 – 22 Mayıs 1950 arasında başbakanlık yapmıştır.

Ortaöğrenimini Vefa İdadisi’nde, yük­seköğrenimini Darülmuallimin-i Aliye’de (Yüksek Öğretmen Okulu) tamamladı. İs­viçre’ye giderek Lozan Üniversitesi Doğa Bilimleri Bölümü’nde okudu. Kıbrıs, Midil­li ve İzmir’de öğretmenlik yaptı, Süleymaniye Medresesi’nde ders verdi. Ziya Gökalp’ le tanıştıktan sonra, onun etkisiyle Türk tarihi araştırmalarına yöneldi. 1914’te Da- rülfünun-ı Osmani Ulum-ı Edebiye Fakülte- si’nde Türk tarihi ve İslam kavimleri tarihi müderrisi oldu. Aynı yıl Ulum-ı Şeriye Fakültesi dekanlığına getirildi. 1915’te İtti-

Kurtuluş Savaşı’nda çeşitli görevler alan Şemsettin Bey, 1923-50 arasında Sivas mil­letvekili, 1950-54 arasında Erzincan millet­vekili olarak TBMM’de bulundu. Bir süre TBMM başkanvekilliği görevini üstlendi. Milletvekilliğiyle birlikte istanbul Üniversi­tesi Edebiyat Fakültesi’nde tarih profesör­lüğü görevini sürdürdü. Hasan Saka’mn istifası üzerine başbakanlığa getirildi. 14 Mayıs 1950 seçimlerinde Demokrat Parti’ nin (DP) iktidara gelmesi üzerine görevin­den ayrıldı. 1958-59 yıllarında Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) İstanbul il başkanlığın­da bulundu, 27 Mayıs 1960 hareketinden sonra Kurucu Meclis üyeliği yaptı. 1961’de CHP’den İstanbul senatörü seçildiyse de göreve başlayamadan öldü. Türk Tarih Kurumu kurucu üyelerinden olan Günaltay 1941’de kurumun başkanlığına getirildi, bu görevini yaşamının sonuna değin sürdürdü.

II. Meşrutiyet döneminde Ziya Gökalp’in etkisiyle dinde reform yapılmasını öneren Günaltay, İslamın gelişmeye engel ol­madığını savundu. Çeşitli çalışmalarında İslam medeniyetinin oluşmasında ve ge­lişmesinde Türklerin Islamı benimse­mesinin önemli rol oynadığını vurguladı. Türk ve İslam tarihi alanında başlayan çalışmalarını, Cumhuriyet döneminde daha çok Anadolu, Mezopotamya ve İran’ın ilkçağ tarihi üzerinde yoğunlaştırdı. Zulmet­ten Nura (1915), Hurafattan Hakikata (1916), İslam Tarihi (1922), Mufassal Türk Tarihi (1922-24, 5 cilt), İslamda Tarih ve Müverrihler (1923), Maziden Âtiye (1923), İslam Dini Tarihi (1924), Yakın Şark (1937- 51, 1987, 4 cilt) ve İran Tarihi (1948, 1987) başlıca yapıtlarıdır.