Lösemili Çocuklar Haftası ile İlgili Hikaye
Birinci Sınıf öğretmeni Melis, okulun koridorunda yürürken bir grup çocuğun gülüşmelerini duydu. Yaklaştığında, sınıfındaki bir öğrenci olan Özge’nin diğer çocuklara espriler anlattığını fark etti.
Melis, Özge’ye doğru yaklaşarak neyin bu kadar komik olduğunu sordu. Özge, kendi hikayesini anlattı:
“Annem geçen ay hastaneye gitti. Ondan önce her sabah ona sarılıp güne başlardık. Ama şimdi, ne zaman kalksam annem yanımda yok. Ben çok özledim.”
Melis, Özge’nin üzüntüsünü anladı. “Birçoğunuzun aileleriyle yaşadığı gerçeğini unutuyoruz.” diye düşündü. Melis, sınıfına geri dönerek Özge’nin hikayesini anlattı. Öğrencilerden biri, annesi ile birlikte evde yaşayan üvey kardeşinin olduğunu söyledi. Diğerleri de benzer hikayeler anlatmaya başladı.
Melis, öğrencilerine, “Birçoğumuzun farkında olmadığı gibi, her çocuğun ev yaşamı farklı olabilir. Kimi çocuklar ailesiyle yaşarken, kimileri akrabaları veya koruyucu ailelerde yaşıyor. Bu nedenle hepimizin farklı sorunları ve ihtiyaçları var.” dedi.
Özge’nin hikayesi, diğer öğrencilerin de farkındalık kazanmasına yardımcı oldu. Öğrenciler, “Lösemili Çocuklar Haftası” ile ilgili farkındalık oluşturmak için bir proje yapmaya karar verdiler. Öğrenciler, çeşitli eylemler yaparak, lösemi hastalarına yardım etmek için para toplamaya başladılar.
Sonunda, öğrencilerin çabaları meyvesini verdi. Hem lösemi hastaları hem de aileleri, öğrencilerin yardımıyla daha mutlu oldular. Özge, her gün okula gülümseyerek geldi ve annesini çok özlediğini söylemek yerine, başka hikayeler anlatmaya başladı. Artık Özge, diğer çocuklarla birlikte lösemi hastalarına yardım etmek için çalışıyor ve daha fazla insanın bu konuda farkındalık kazanmasını sağlamaya yardımcı oluyordu.
Hemen Yorum Yaz