İtalyanca nerelerde hangi ülkelerde konuşulur, italyanca dilinin özellikleri
İtalyanca, İtalyanca italiano, İtalya (Sicilya ve Sardinya’yla birlikte), Fransa (Korsika’yla birlikte) ve İsviçre’de yaklaşık 66 milyon kişinin konuştuğu Roman dilidir. Kuzey ve Güney Amerika’da, özellikle ABD ve Arjantin’de yaşayan çok sayıda göçmen de İtalyanca konuşur. İtalyancadaki ilk yazılı belgeler, 10. yüzyıldan kalma Latince mahkeme kayıtlarında yer alan tanık ifadeleridir. İtalyanca yazılmış ilk önemli edebiyat yapıtı ise 12. yüzyıl sonlarından kalma Ritmo Laurenziano’dur (Lorenzo Şarkısı).
İtalyanca standart edebi dil, Floransa lehçesine dayanır. Halkın konuşma dili ise, bölgeden bölgeye lehçe farklılıkları gösterir. Konuşmacının eğitim düzeyinin daha düşük ya da konuşmanın teklifsiz olduğu durumlarda standart dilden daha çok uzaklaşılır. Birçok İtalyan, standart dili hiç konuşamaz. İtalyancanın başlıca lehçe öbekleri, Kuzey italya ya da Galya-İtalya lehçeleri, İtalya’nın kuzeydoğusunda konuşulan Venedik lehçeleri ve Korsika lehçesini de içeren Toscana lehçeleridir. Bunların yanı sıra, İtalya’nın güney ve doğusunda konuşulan, birbirine yakın üç öbek ayırt edilir: 1) Marche, Umbria ve Roma lehçeleri, 2) Abruzzi, Puglia (Apulia), Napoli, Campania ve Lucania lehçeleri, 3) Calabria, Otranto ve Sicilya lehçeleri.
İtalyanca, ses sistemi açısından Latince ve İspanyolcayla büyük benzerlik gösterir. Dilbilgisi açısındansa öteki çağdaş Roman dillerine benzer; sıfatlarla adlar arasında uyum gözetilir, durum belirten ad çekimi ortadan kalkmıştır, belgili ve belgisiz tanımlıklar, geçmiş ve gelecek zamanlan gösteren aynntılı bir eylem sistemi ve iki cins (eril ve dişil) vardır. İtalyancanın Fransızca ya da İspanyolcadan en önemli farkı, adların çoğul durumda -es ya da -s ekleri yerine, dişil olduklarında -e, eril (ve bazen dişil) olduklarında -i ekini almalarıdır.
Latin alfabesinin kullanıldığı ve “İ” harfinin bulunmadığı dillerdeki özel adlar alfabetik sıralamada “I” harfinde verilmiştir (örn. Ibsen, IBM).
Hemen Yorum Yaz