Bebop (Bop) Akımı Hakkında Bilgi
Bebop, bop olarak da bilinir, 1940’ların ikinci yarısında caz müziğinin iki karşıt kampa bölünmesine neden olan ilk modern caz akımı. İki kısa heceden oluşan bebop sözcüğü, bu müziğin ayırt edici yönü olan ritim etkisini yansıtır. İlk çıktığında bu müzik türü dinleyiciler kadar birçok müzikçi tarafından da yadırgandı. Böylece bir yanda eski ve yeni müzikçiler arasında, bir yanda da caz müzikçileriyle dinleyiciler arasında derin kopukluklar ortaya çıktı ve bu sonuncusu hiçbir zaman tam olarak giderilemedi. Daha önceki cazın temel olarak diatonik olmasına, yani melodik ve armonik yapısının Batı müziğinin beş tam ve iki yarım tondan oluşan majör ve minör dizileri üzerine kurulmuş bulunmasına karşılık, bebop müziğine biçim veren anlayış kromatikti ve kromatik dizideki 12 notanın tümünü kullanıyordu. Böylece solistin önünde engin bir armoni ufku açılıyordu.
Bebop, eski cazın armonik yapısını alarak buna bir akorun yerine kullanılan ve onun işlevini gösteren “ikame edilmiş” akorlar ekledi. Ayrıca, davulun metronoma benzeyen yalın ve süslemesiz ritimleri, bebop müziğinde yerini on altılık notalardan oluşan çift ölçülü sololara bıraktı. Bütün bunların sonucunda ortaya karmaşık bir doğaçlama çıktı. Akım, 1940’larda trompetçi Dizzy Gillespie, gitarist Charlie Christian, piyanist Thelonius Monk, davulcu Kenny Clarke ve özellikle alto saksofoncu Charlie Parker’ın öncülüğünde gelişti. Daha sonraları ortaya çıkan ve hard bop ya da funky olarak bilinen başka bir caz üslubu ise gospel müziği) ve rhythm and blues öğelerini geliştirerek birleştirdi. Horace Silver bu türün en önemli piyanist, besteci ve orkestra şefiydi. Cannonball Adderley ve Art Blakey de hard bop orkestraları kurmuş ve yönetmişlerdir. Caz müzikte bebop akımı tarihi hakkında bilgi verdik.
Hemen Yorum Yaz