Osmanlı İmparatorluğu, saltanat ile yönetilen bir ülkeydi. Saltanat demek, yönetim hakkının kayıtsız ve şartsız bir şekilde babadan oğula geçmesi anlamına gelmektedir. Böyle yönetilen ülkelerde ülkeyi yönetecek olan kişilerin sahip olduğu niteliğe bakılmaz, sadece geldikleri soy önemlidir. Bu yüzden Osmanlı’da kimi zaman yönetmeye ehil olmayan kişilerin de tahtta uzun sürelerce bulunduğu görülmüştür. Osmanlı saltanatı, Yavuz Sultan Selim döneminde Mısır’ın fethedilmesiyle ele geçen Hilafet ile birleşmiştir. Hilafet makamı, halifelik anlamına gelmektedir. Halife, İslam dünyasının dini liderine verilen isimdir. Bu kişiler de Yavuz Sultan Selim ve ondan sonra gelmiş olan padişahlar olmuşlardır.
Saltanat ve hilafetin hakim olduğu yönetim şekillerinde, ülke içerisinde yaşayan halkın haklarından söz etmek çok fazla mümkün değildir. Halk, kesinlikle yönetimde etkin olamamaktadır ve devlet ile ilgili her türlü karar sadece tek bir kişinin sözüne bakarak verilmektedir. Böyle bir durumda yöneticilerin verdiği yanlış kararların bedelini de sadece yöneticiler değil tüm halk ödemektedir. Cumhuriyet yönetiminde ise bunun aksine bir tavır bulunmaktadır. Halk yönetime dahil olur ve oy vererek kendisini yönetmesini istediği kişileri kendisi seçer, alınan kararlara itiraz etme hakları vardır.
1920 yılında TBMM’nin açılması ile birlikte ortaya bir ikilem çıkmıştı. Osmanlı’dan süregelen saltanat yönetimi ve yeni, halkın yönetim esasına dayalı olan millet meclisi arasında uluslararası kararlar alma noktasında problemler yaşanıyordu. Bu sebepten dolayı TBMM, 1 Kasım 1922 tarihinde İstanbul hükümetinin etkinliğini tamamıyla fesih etmiş ve saltanatı ortadan kaldırarak Osmanlı Devleti’nin varlığına tam anlamıyla son vermiştir. Bu sayede halkta eşitlik, egemenlik, yönetimde söz sahibi olma gibi birçok hakkı elde etmiş ve hayatlarını çağdaş bir şekilde sürdürmeye başlamışlardır.
Saltanat ve Hilafetin Kaldırılmasının Halk İçin Kazanımları Nelerdir Adlı Yazımızla İlgili Düşüncelerinizi Yorum Kısmından Yazabilirsiniz.
Hemen Yorum Yaz