Osmanlılarda Eczacılık ( Eczacı Mektebi )

Eczacı Mektebi Tarihi Hakkında Bilgi

Eczacı Mektebi, eczacı yetiştirmek üzere Türkiye’de kurulan ilk yüksekokuldur. İlk modern eczacılar Tanzimat döne­minde açılan Mekteb-i Tıbbiye-i Adliye (1839), Mekteb-i Tıbbiye-i Mülkiye (1867), Haydarpaşa Askeri Sağlık Mektebi (1876) ve Şam Tıbbiye Mektebi gibi tıp okulların­daki eczacı sınıflarından yetişmişti.

Ayrı bir eczacı mektebinin kurulması, ilk kez Tıp Fakültesi Muallimler Meclisi’nin 22 Kasım 1908’de yaptığı bütçe önerisiyle gündeme geldi. Okul ertesi yıl Tıp Fakültesi dekanı Cemil Paşa’nın (Topuzlu) çabalarıyla İstan­bul’un Kadırga semtinde Mekteb-i Tıbbiye-i Mülkiye’nin eski binası olan Menemenli Mustafa Paşa Konağı’nda öğretime açıldı. Dişçi, kabile (ebe) ve hastabakıcı mekteple­ri de bu binada bulunduğundan, okulun ilk adı Darülfünun-ı Osmani Tıp Fakültesi Eczacı ve Dişçi, Kabile ve Hastabakıcı Mektepleri idi. Bu okulların ilk müdürlüğü­ne de Mustafa Münif Paşa (Kocaolçun) getirildi. Daha sonra Eczacı Mekteb-i Alisi, Eczacı Mektebi adlarını alan okul, 1925’te Dişçi Mektebi ile birlikte Beyazıt Devlet Kütüphanesinin yanındaki binaya taşındı. 1933 Üniversite Reformu’nda Tıp Fakültesi’nden alınarak Fen Fakültesi’ne bağlandı ve öğretim süresi dört yıla çıkarıldı. 1944’te yeniden Tıp Fakültesi’ne bağlanan Eczacı Okulu, 1963’te de Eczacı Fakültesi adıyla İstanbul Üniversitesi’ne bağlı ayn bir fakül­te haline getirildi. Osmanlılarda Eczacılık konusunda bilgi verdik.