Her anne babanın endişelerinden bir tanesi çocuğunun kurmuş olduğu arkadaşlıklardır. Hiçbir anne baba çocuğunun arkadaş çevresinden olumsuz etkilenmesini istemez. Bunun için anne babaların üzerine düşen birtakım görevler bulunmaktadır.
Arkadaş çevresi şüphesiz ki bireyleri çok yakından etkilemektedir. Her birey çevresi ile etkileşime geçtiğinde yakınındakileri örnek alır ve zamanla bu bireyler birbirinin aynası haline dönüşmektedir. Çocuğun yakınındaki olumsuz davranışlardan etkilenmemesinde etkili olan en doğa en etken özdenetiminin gelişmiş olmasıdır. Özdenetimi gelişmiş olan bir çocuk evresinde her ne kadar olumsuz davranışlar görse de bunlardan etkilenmez, doğruyu ve yanlışı kendiliğinden ayırt edebilir. Bu bireylerin hayatta bir maçları vardır ve bu amaçlara giden yolda kendilerine neyin zarar verip neyin zarar vermeyeceğini fark ederek kendiliğinden önlem alabilirler.
Anne babalara düşen temel görev çocuğa küçük yaşlardan itibaren özdenetim duygusu kazandırmayı sağlamaktır. Bu çocuğa bağımsız birey olarak yaklaşmakla ve yaptıklarına saygı duymakla gerçekleşebilir. Hataları kendi fark edip bunların sonuçlarına katlanan ve olumsuz durumlardan ders alan çocuklar bir daha aynı hatalara düşmemek için kontrolü ellerinde bulundurmaktadırlar. Güven duygusu gelişmemiş, her yaptığı işte eleştirilen ve anne babaya bağımlı olan çocuklarda ise özdenetim duygusu gelişmez.
Çocuğun doğru arkadaşlıklar kurabilesinde bir diğer önemli nokta ise çocuğa bu konuda örnek olabilmektir. Kendileri yanlış arkadaşlıklar ve ilişkiler içerisinde bulunun ebeveynlerin çocuklarından doğru arkadaşlıklar kurmasını beklemeleri de bir o kadar yanlış bir davranıştır.
Hemen Yorum Yaz