Dini Tasavvufi Halk Edebiyatının Özellikleri

Bu sayfamızda dini tasavvufi halk edebiyatının özellikleri hakkında bilgi vererek bu edebiyatta kullanılan nazım şekillerinin neler olduğuna değinmeye çalışacağız.

Türklerin İslamiyet’i kabulünden sonra tasavvuf anlayışı da ortaya çıkmış, özellikle Anadolu’da 10. Yüzyıldan sonra büyük bir yaygınlık kazanmıştır. 12. Yüzyılda Ahmet Yesevi, Divan-ı Hikmet adlı eseri ile Türk tasavvuf edebiyatının öncüsü olmuştur.

Dini tasavvufi halk edebiyatının başlıca temsilcileri: Yunus Emre ve Kaygusuz Abdal’dır. Tasavvuf şairleri inanç ve düşüncelerini yaymak için şiiri bir araç olarak kullanmışlardır. İşlenen başlıca konular: Allah aşkı, Peygamber sevgisi, doğruluk, güzel ahlak, dünyanın gelip geçici olduğu, terbiye, toplum sorunları, nefse hakim olmanın önemidir. Tasavvuf şairleri, şiirlerinde sevgi ve hoşgörüye büyük yer vermektedirler. Böylece insanın dünya ve ahirette huzura ereceğine inanmaktadırlar. Yer yer klasik edebiyatın nazım şekillerini kullanmakla birlikte genellikle halk şiiri nazım şekillerini kullanmışlardır. Kullanılan nazım birimi genellikle dörtlük olmakla birlikte, beyitlerle yazılan şiirlere de rastlanmaktadır.

Tekke Edebiyatının Özellikleri Hakkında Görüşlerinizi Aşağıdan Hemen Paylaşabilirsiniz

Bu yazıya ilk yorumu sen yaz!

Hemen Yorum Yaz

Adını veya rumuzunu yazabilirsin.