Her anne babanın en büyük hedefi çocuklarını en iyi şekilde yetiştirmektir. Aile anne, baba ve çocuklardan oluşan bir yapıdır ve bu yapının parçalarının birbirinden ayrılması düşünülemez. Anne, baba ve çocuklar birbirlerine çok kuvvetli bir bağ ile bağlanırlar.
Söz konusu bağın kuvvetli olabilmesi için en gerekli olan şey ise sevgidir. Birbirine sevgi ile bağlı olan aile fertleri yıkılmaz bir duvar oluşturur ve hayatlarını bu şekilde devam ettirir. Bu sevgi ortamında sadece anne babanın çocuklarını sevmesi yeterli değildir, aynı şekilde anne ve baba da birbirlerine sevgi ile bağlanmalıdır. Bu şekilde bir sevgi aynı zamanda çocuk için de bir örnek teşkil edecektir.
Her yerde olduğu gibi ailede de gerçek sevgi karşılık beklemeden, aile fertlerinin birbirini çıkarsızca sevmesidir. Sevgilerin en safı ve en çıkarsızı ise bir annenin çocuğuna olan sevgisidir. Hayatta karşımıza çıkan tüm sevgilerde bu annenin çocuğuna verdiği çıkarsız sevgiyi örnek almak gerekmektedir. Her insan sevgisine karşılık bekler, aynı zamanda bu çok da güzel bir duygudur ancak aile ilişkilerinde insan aile fertlerini hiçbir şey beklemeden çıkarsızca sevmelidir.
Karşılıksız sevginin temel şartı ise kendimizi bencillikten ve çıkarcılıktan kurtarmaktır. İnsan başına bir şey geldiğinde ya da çok mutlu olduğunda il önce ailesi ile paylaşmak mutluluğunu ve acılarını ilk önce onlara duyurmak ister. Aile insanın dayanacağı çelik bir duvar gibidir. Kişi ailesine asla sırt çevirmemeli, başına bir şey geldiğinde yardımına çıkarsızca koşacak olan kişilerin ailesi olduğunu asla unutmamalıdır.
Hemen Yorum Yaz