Diyamaynetizma, düzensiz bir magnetik alanda, alana dik doğrultuda sıralanan ve üzerlerine etkiyen magnetik alanın bir bölümünü içlerinden atan maddelere özgü manyetizma türüdür.
İlk olarak 1778’de S. J. Brugmans tarafından, bizmut ve antimonda belirlenen bu olguyu 1845’ten başlayarak Michael Faraday ayrıntılı olarak incelemiş ve adlandırmıştır. Faraday ve ondan sonraki araştırmacılar, bazı elementler ile çoğu bileşiklerin bu “negatif” magnetizma özelliğini taşıdığı sonucuna vardılar. Gerçekten de tüm maddeler diyamagnetiktir: Güçlü dış magnetik alanlar, atomların çevresinde dönmekte olan elektronları, alanın çekimine karşı koyacak biçimde hızlandırır ya da yavaşlatır (Örn. Lenz yasası). Ama bazı maddelerdeki diyamagnetizma, zayıf magnetik çekim (paramagnetizma) ya da çok güçlü magnetik çekim (ferromagnetizma) gibi olayların etkisiyle perdelenebilir, Diyamagnetizmamn en belirgin gözlendiği maddeler, ivon bağıyla bağlanmış kristaller ve azrak (nadir) gazlar gibi, elektron yapısı bakışımlı olan ve kalıcı bir magnetik momentleri bulunmayan yapılardır. Diyamagnetizma sıcaklık değişmelerinden etkilenmez. Diyamagnetik maddelerin magnetik alınganlık (bir maddeye yüklenebilen magnetizma miktarı) değeri her zaman negatiftir ve çoğunlukla eksi bir milyon dolayındadır.
Hemen Yorum Yaz